anne olmak

merhaba.. 15 günlük bir anne olarak yazıyorum:
çok güzel bir hamilelik geçirdim. eee 5 yıllık evlilik kuru kuruya.. ölüyordum çocuk diye. biraz kocacım mırın kırın etti. sonra ben Urfa'da görev yaptım 1.5 yıl..derken çocuk işi gecikti. sonra hamile olduğumu öğrenince dünyalar benim oldu. o heyecanla güzel bir hamilelik geçirdim. zaten öyle olmak zorunda çünkü ben gurbetçiyim. yanımda ne anam vaaar ne babam. iyi olmak zorundasın yani. neyse.. 18 mayıs günü nurtopu gibi bir oğlum oldu. nurtopu dedim ama biraz rengi koyuydu. ama hakketten top gibiydi. 4kgnun üstünde. Allah'ım ..ben onu nasıl doğurdum hala bilmiyorum. aman deyim hanımlar suni sancı olayına girmeyin. ne zormuş!!! öldüm öldüm dirildim sanki. nasıl bir sancı öyle. hayatımda böyle birşey yaşamadım o güne kadar.
işin ilginç yanı: insan gerçekten herşeyi unutuyormuş. hep söylerler ya hani; bebeği görünce unutursun diye. gerçekten de öyle. sancılar içinde kıvranıyorsun, belki çığlıklar atıyorsun.. ama onu görünce sihirli bir değnek dokunuyor acılarına.. ona bakıyorsun. işte o! 9 aydır beklediğim küçük insan.. onu inceliyorsun. sonra götürüyorlar onu. seni dikip biçiyorlar, sen gördüğün kadar bebeğini hatırlamaya çalışıyorsun, aklında ne kaldıysa. hayret!!bitti!! bu kadarmış. on dakika önce hiç bitmeyecek sandığım saatler süren kıvranış. şimdi hiç olmamış gibi. hayret.. peki yüzü nasıldı? kime benziyordu? acaba sağlıklı mı??.....

sonra gelir kucağına konar. hadi emzir bakalım. ilk süt çok önemli.. eee. süt yok. gelir gelir sen emzir. iyi de bu ağzını açamıyor ki.. açar açar. ayy emiyor.. !!!!!!!!!!! çok ilginç. ne hissettiğimi inanın hatırlamıyorum.adlandırmak çok zor. ama artık bir bebeğim var.. ne güzel!! daha ne isterim ki!!! çok şükür!..

biz ilk gecemizi hastane odasında yalnız geçirdik oğlumla. emzirdim, okudum üfledim(hiç anlamam o işlerden ama.. işin içinde bebeğin varsa her işten anlıyorsun valla), altını değiştirdim. sabahı ettik işte. sonunda babamız geldi. işte beraberiz, bir aileyiz. çekirdek aile: anne, baba,çocuk.

eve gelince bambaşka bi hayata başladık. bunu bekliyordum zaten.. ama dikiş ağrıları, bebeğin bitmez gaz sancıları, emzirirken ağrılar sıkıntılar.. ya doğumdan sonra bitmeyecek miydi herşey? yooo. 40ı çıkana kadar düzene girmez. eeee. düzelir düzelir. iyi bakalım, düzelir inşallah. şimdi hergün bir sürprizle karşı karşıyayım. bugün başıma neler gelecek aceba bilmiyorum.ama annelik buymuş. bugünler anneliği öğrenme günleri, onu anladım. hani 40ı çıkana kadar yanında anne olur yardım eder ya. 40 gün 40 çeşit olur bebek. sen de annenden o durumlarda ne yapman gerektiğini öğrenirsin. benim stajımın bitmesine 25 gün var ancak annem bir hafta erken dönüyor memlekete. yani 18 günüm var. hızlı bir şekilde öğrenmem lazım bu işi.. yoksa tecrübeyle sabitliyceez.. eee hadi kolay gelsin. kaç yıldır zırlıyordun çocuk diye.nal sana çocuk. öğren bakalım anneliği... ama çok karamsar oldu böyle. kucağına alınca çok tatlı oluyor!bazen uzun süre uyanmıyor emmek için. özlüyorum valla. canım benim. ne kadar çirkin olursa olsun. benim gözümde öyle güzel ki! kirpi yavrusunu 'pamuğum' diye severmiş ya.. onu anlıyorum şimdi. evlat dünyanın en tatlı en güzel şeyi. olmayanlar.. acele edin! bu duyguyu tatmanız lazım..